Her sabah olduğu gibi, yine bu sabahta 7.30′da çaldı alarmım. Rüyamın yarım kaldığını hatırlar gibiyim. Bir sahildeydim tanımadığım insanlarla konuşuyordum. Daha olay örgüsüne bile giremeden bir feryat bir figan çaldı alarmım. O an ki sersemliğimle insan üstü bir olay sergileyerek yataktan fırladığım gibi masamın üstünde duran alarmı kapattım. Bu hızıma ben bile şaşırmıştım doğrusu. O an adımı sorsan bilemem ama birden kalkıp, kapattım o cazgır cazgır bağıran aleti. Gerçi bu anlattıklarım her sabah olan bişey. Programlanmışım gibi sanki.

• Yataktan kalk!
• Alarmı kapat!
• Kim olduğunu ve nerden geldiğini hatırla!
• Yüzünü yıka!
• Ve 0.facebook’a gir.

Evet, son söylediğim cümle çoğunuza garip gelmiş olabilir. Bazılarınıza da tanıdık gelmiştir diye umut ediyorum. En azından yalnız olmadığıma sevinirim. Ben her sabah en kısa yoldan internete girer ve ben uyurken kim ne yapmış, neler olmuş, neler bitmiş diye kontrol ederim. Malüm 21. yüzyılda her an herşey olabilir. Adamın canı çeker gider kızılayın göbeğinde bomba patlatır. Öteki yangın çıkarır. Beriki zevk için hırsızlık yapar. Belli mi olur yani arkayı kollamak lazım. Ben bile her sabah ”acaba dün gece neler olmuş” diye bakıyorsam korkun bu devirden.