Sevmek , sevenlerin suç olduğu bir dünya ! Yaşamak, yaşam ile ölüm arasında gidip gelmek.. Hepsi tek tek hayatımızın bir gerçekleri değil mi? Birini çok seversin, onun için her şeyi göze alırsın. Ama onun yaptıkları nedir senin için? Senin ona verdiğin değeri o sana verebilir mi? Yada senin ona yaptıklarını, o senin için yapabilir mi? İşte hayat ve aşk kavramı tam burada başlar..

Sen ne kadar değer verirsen ver, sen ne kadar seversen sev aşk kavramı öyle bir duygudur ki… O aşk ile yaşamak, onu kendinden herkesten ve her şeyden üstün tutmak çok öte bir duygudur. Onun yanında yaşamak çok güzel bir duygudur.. Fakat o senin yanında yaşamayı ister mi? Eğer gerçekten aşıksanız tabi ki istemez. Çünkü aşkını ne kadar ifade edersen et, o aşkını ifade edişin ona tamamen zarar verir. Hani halk arasında bir deyim vardır ya “G.tü kalkmak” diye. Aynı o biçim kalkar bir tarafları…
Yaşamanın tek gerçeği, gerçek aşkların kavuşamaması ve kavuşamadan yaşanmasıdır. Gerçek aşklar çoğu zaman kavuşamadan bitmiştir. Sen onu mutlu edeceğini bilirsin , emin olursun. Ama o sana gerektiği kadar hiç bir zaman güvenemez. Bu yüzden aşk , yaşanmadan son bulur. Tabi çift kavram olarak son bulur. Sizde bulmaz. Çünkü siz gerçekten aşıksınızdır. Çünkü siz gerçekten seviyorsunuzdur. Çünkü siz, değerini bilip yaşamayı göze almışsınızdır. Hani Kurtlar Vadisi’nin meşhur sözü vardır ya , aynı o biçim duygularla yaşarsınız..
Ölüm, ölüm dediğin nedir gülüm ! Ben senin için yaşamayı göze almışım…
Hayatınızın tek kavramı bu olur. Yaşamayı sadece onun varlığı için istersiniz… Bir süre beraber olursunuz “O” kişiyle.. Ama sadece bir süre olursunuz. Daha ötesi fazladır sizin için, hayat istemez daha fazlasını.. Bu kavramların yokluğunu bilerek yaşamak istemezsiniz. Hayat sizi istemez onun yanında.. Siz yaşamak istemezsiniz.. Çoğu zaman intiharı bile düşünürsünüz.. Hatta yeltenir, kendinize mutlaka zarar verirsiniz.. Ama ne fayda. Çünkü “O”nun umrunda olmayan şeylerdir…

Ölüme karşı, sizin gözünüz kara olsa da, o bunu bilse de umrun da olmaz. Çünkü siz onun için bir “hiç” siniz. Sadece “hiç” .. Hiç olduğunuzu bilerek yaşamak sizi artık başka şeylere sürükler. Bir müddet alışamazsınız bu duruma..  Daha sonrasında ise, yavaş yavaş uzaklaşırsınız çevrenizden.. Bu durum artık sizi başta yalnızlığa, daha sonra agrasifliğe ve en sonda şizofreniye kadar götürür.
Evet.. Artık bir şizofrensinizdir. Hayata , insanlara uzak , ölüme yakın , yalnızlığa mahkum bir insansınızdı . Tabi ne kadar insan orası gerçekten malum bir konudur. İnsanlıktan çıkmış bir hâl alır tavırlarınız, yaptıklarınız.. Siz gerçekten artık yaşayan bir ölüsünüzdür. Farklısınızdır. Ölümle yaşamı aynı anda tadan tek insansınızdır. Ve eğer gerçekten aşıksanız , artık yaşamın size bazı katı gerçekleri vardır.
Her an, her saniye onu düşünürsünüz. Artık ondan vazgeçmenizin mümkün olmadığını anlarsınız. Yolda giderken gördüğünüz her insanı ona benzetir, o sanırsınız. Yaşamak size o kadar ağır gelir ki, yıllarca bu yükle idare edersiniz.
Sevmenin suç olduğu bir dünyada yaşamanın ağırlığı o kadar vaz geçirir ki hayattan…. Ve bir gün gözlerinizi bir açarsınız..
Evet , artık öteki dünyadasınız. Onsuz ve çaresiz.. Yapa yalnız… Evet o size ölemezsin demiştir ama.. Siz gerçekten bunu başarmışsınızdır. Ve, işin garip tarafı nedir biliyor musunuz ??

O sizin öldüğünüzden hiç haberi olmadan mutlu yaşayacaktır..