Okul çıkış sebebi ile belli bir tanımı olsa da zaman içerisinde farklı amaçlar için kullanılabilirliği ortaya çıkınca tanımlamalarda farklılaşmalar görülmeye başlanmıştır.

Farklı okul tanımlarının olması farklı içeriklerin doğmasına, farklı içerikler de toplum içerisinde aynı olaya farklı bakış açısı içerisinde, birbiri ile çatışan insanlar meydana getirmiştir. Bugün bu noktalar içerisinde önemli bir tanesini dönmek üzereyiz.

Okul çağı içerisinde olan insanlara “okulunuzu seviyor musunuz” diye sorulduğunda verilecek cevabın ne olacağını kestirmek zor değildir. Okula bakış açıları araştırılsa, “Boşa zaman geçirilen yer”, “Ahlaksızlıkların yaşandığı yer”, “Disiplin ihlallerinin had safhada yaşandığı kapalı bir kutu”, “Toplumu eğitmekten çok meşgul eden alan”, “Hayal gücü ve yaratıcılığı öğüten makine”, “Çocuklara bakıcılık yapılan bina” gibi söylemler ortaya çıkacağı herkes tarafından bilinmektedir.

Eğitimin süresi şu sıralar en çok tartışılan konu haline geldi. Kesintisiz eğitim süresinin arttırılması üzerine kimlerin görüşü alınmıştır bilinmez ama demokrat bir süreçten geçtiğini düşünmediğim eğitim süresi, hükümetin zorlama etkinliklerinden biri olarak karşımıza çıkmaktadır.

Günümüzde okul; Talim Terbiye Kurumu tarafından oluşturulan yapay hedeflerin gerçekleştirilmesine çalışan bir devlet aygıtı olarak algılanan okul, yeteneksiz öğretmenler tarafından uygulanmak zorunda bırakılan ideolojileri hazmetme merkezi olarak algılanmaktadır.

Toplum büyükleri tarafından oluşturulan her ideoloji için kabuk değiştirmekten ziyade muhteviyatı değiştirilen okul, geçmişten bugüne bakıldığında her yönetim biçiminin uygulayıcısı olduğu açıkça görülmektedir.

Bugün gerek içeriden gerek dışarıdan bakıldığında okul bileşenleri olan veli, öğretmen, öğrenci katmanları okullardan memnun değildir. Okullardan nefret ettiğini insanlar artık açık yüreklilikle dile getirmektedir.

Bu nefret durumunun neticesi yapılan uluslar arası başarı testlerinde de açıkça ortaya çıkmaktadır. Bunun en önemli örneklerinden biriside PISA (Program for International Student Assessment) yani Uluslar Arası Öğrenci Başarısını Belirleme Programı OECD ülkelerindeki 15 yaş grubu öğrencilerin zorunlu eğitim sonunda, katılacakları günümüz bilgi toplumunda karşılaşabilecekleri durumlar karşısında ne ölçüde hazırlıklı yetiştirildiklerini belirlemek amacıyla geliştirilmiş testtir.

Ölçülmeye çalışılan nitelik, öğrencilerin okulda müfredat kapsamında ele alına konuları ne dereceye kadar öğrendikleri değil, gerçek hayatta karşılaşabilecekleri durumlarda sahip oldukları bilgi ve becerileri kullanabilme yeteneği, öğrencilerin düşüncelerini analiz edebilme, akıl yürütme ve okulda öğrendikleri fen ve matematik kavramlarını kullanarak etkin bir iletişim kurma becerisine sahip olup olmadıklarıdır.

Bugüne kadar üç defa yapılan test sonuçlarına göre Türkiye resmen nal toplamıştır. Finlandiya, Kore ve Kanada test sonuçlarına göre başı çekerken Türkiye, Brezilya, Endonezya ve Tunus’la kafa kafaya yer almıştır.

Başarının okula ilgi ile alakalı olduğu test sonuçlarında ortaya çıkan bir noktadır, dolayısı ile okullarımızda ki eğitim süresini arttırmak eğitimin kalitesini arttırmadığı gibi okul bileşenlerinin okula karşı sevimsiz bir ön yargı geliştirdiği sistem içinde olanlar tarafından açıkça fark edilmektedir.

Öğretmenlerin eğitim seviyeleri, yaşam şartları, öğrencilerin ilgi durumlarının dürüst bir şekilde ölçülememesi, ülke ihtiyaçlarının doğru tespit edilememesi, alt yapı sorunları, müfredatın çağdaş esaslar yerine ideolojik esaslara göre hazırlanması okulların içerisinde bulunduğu açmazdan çıkmasını engelleyen sebeplerin başında gelmektedir.

Öncelikle Türkiye’de okulların eğitim süresini değil, “Türkiye’de okullar ne işe yarar?” mevzusunu düşünmemiz gerekmektedir.

Makale Yazarı: Ahmet Yalvarıcı

Moral olarak çökmüş durumdayım ancak, bu konuyu blogda paylaşmasaydım çatlardım sanırım.

Bugün 1 Nisan, yüksek öğrenime geçiş sınavı yapıldı. Yani kısa adıyla YGS!

Ygs’ye bugün bende girdim ve açıkça söylemek gerekirse kötü geçti. Eşit ağırlık öğrencisi olduğum için Türkçe, Tarih ve Matematik dersinden sorumluyum. Dolayısıyla Fizik, Kimya gibi konularda pek bilgili değilim. Bilgili olsam da bugün yapamayacağımı gördüm.

40+40+40 sorudan toplam 120 soru beni ilgilendiriyordu sınavda.

• Türkçe’de 40 sorudan 3-4 boşum var. Az önce televizyonda sınavın sorularının doğru şıkları açıklandı ve yaklaşık 10 yanlışım var. Yani Türkçe’de 25 net desek yeridir.
• Tarih-Coğrafya-Felsefe dersleri sözel olarak geçiyor ve bu bölümlerden de 40 soru gelmekte. Tarih dersinden 3-4 yanlışım bulunuyor. Coğrafya dersi çok kötü, 2-3 doğrumun olduğunu düşünüyorum. Felsefe dersine çok vakit ayıramadım. Çünkü, Türkçe soruları tam olarak 1 saat 45 dakikamı aldı. Bu yüzden yetiştiremedim.
• Matematik soruları zor değildi aslında. Ancak sınavda yapamadım. 40 soruda 15 soru yaptığımı fark ettim. Bu 15 soru içerisinde de 3-4 yanlış bulunuyor.

Aslında yukarıdaki sonuçlara bakarsanız 50-60 net bile zor geliyor. Sınavım gerçekten beklediğimden çok kötü geçti. Ancak telefonuma gelen aramalardan, mesajlardan anladım ki sadece kötü yapan ben değilim! Dershanedeki arkadaşlarım ve çevremde sınava giren insanlar Türkçe dersinin zor olduğundan, çok süre harcadıklarından bahsettiler. Üstte dediğim gibi gerçekten benimde çok vaktimi aldı.

Genel olarak baktığımızda sonuç kötü, gerçekten kötü. Ancak unutmayalım ki benim gibi kötü sonuçlar alan binlerce öğrenci var. Ben hala umudumu koruyorum. Bu umudumun sonucu kötü olsa da ben ikinci sınav olan LYS‘ye hazırlanmaya başlayacağım.

Ayrıca bu sene içinde sanmıyorum ki modmeydan gibi şifre iddaaları ortaya atılsın! Sınav çok kolay değildi ama çokta zor değildi. Çok çalışanların gayet hızlı ve sorunsuzca yapabileceği bir sınavdı.

İyi alan arkadaşlarıma başarılarından dolayı tebrik ediyorum. Kötü alan arkadaşlarım ise üzülmesinler. Hem önümüzde ikinci sınav bulunuyor hem de YGS‘de binlerce kişi kötü sonuç bekliyor. Bu yüzden çok karamsarlığa kapılmamanızı, ikinci sınava hazırlıklara başlamanızı öneriyorum.

İyi çalışmalar.