Sevgi var diye düşünüyorum. Ama yok. Ne bir arkadaşlık kalmış ne bir gerçek aşk ne de bir hayat. Kendi kendime vardır diyorum olmalı.

Ama demekle olmuyor ki! Bu hayatta görmedikçe sevgiyi, kardeşçe dostluğu; görmedikçe taştan duvarları yıkan o sonsuz, gerçek aşkı tatmadıkça niye neden yaşayayım ki? Ne anlamı kalıyor ki bu sahte dünyada yaşamanın ? Yoksa bu oyunun kuralı mı?
Hani şu bize acımasızca sırtını dönen, her seferinde düşüp de bize kıs kıs gülen hayatın, sahte hayatın bizlere oynadığı bu yaşam klasiği oyunu .

Yaşamak istemedikçe yaşamak zorunda olduğun bir damla, sadece bir damla sevgi, saygı beklediğinde sana yalnızlık kural mı? Her oyunun sonunu sabırsızlıkla beklerken neden bu oyunun sonunu hiç tatmak istemeyiz? Bunun sonu ölüm olduğu için mi? “Daha bu oyunda çok işim var hayatı tadamadım daha.” deyip bu oyuna veda etmek istemediğin için mi?

Ne garip insanlarız biz… Elimizdeki değerleri göremeyip kaybettikten sonra önemini anlayan canlılarız sadece. Niye her şeyi zamana bırakıp yaşamıyoruz?  Akıllıyız diye geçiniyoruz ama inanın hiç de düşündüğümüz gibi değil. Yaşamanın bir sevinci var, ölümünde öyle. Peki yaşarken neden kıymet bilmiyoruz.

Neden? Sevgi, aşk, ölümüne giden dostluk neden yok bunlar oyunun içinde? Hep yalnızlık mı olacak çevrende? Niye dur diyemiyoruz.

Aşk…

Şu bir hece senin hayatın. Hem de yaşama sevicin ama ilk önce yaşama sevicin hayatta olmaktır. Ne kadar acımasızca olsa da hayatta hala gözlerini açıp kapata bilmektir. Sonra o tek hece ama anlatımı çok güç olan aşk olmalıdır…
Gerçek aşk… Bulduğunda bırakamayacağın bir sevgi, bir dostluktur aşk.. Aşk sevdiğin biriyle illa flört etmek değildir ki.. Onu her ne olursa olsun içinde yaşamaktır. Onu senin hakkında ne düşündüğünü bilmeden sevmektir. Çıkmak gerekmez ki, kalbiniz konuşmasa gözler kalbin aynası misalidir. Onun başka biriyle bile flört ederken onun mutluluğunu istemektir.

Zor mu peki bu? Yani gerçek aşkı tatmak zor mu?
Yaşanmak mı istemiyor insan yada gerçekten ona kalbini verebilecek birini bulamadığı için mi uzak duruyor, bu hayatın anlamı olan kavrama? Ya da o beni beğenmez duygusu mu? Bir insanın sevdiğini anlamak için gözler gerçekten yalan söylemeyen bir delildir. Bak gözlerinin içine ama dolu dolu bak, yaşama sevincini göster ona, gerçekten aşık olduğunu bir bakışınla kanıtla.. Ama hiçbir zaman ağlama. Çünkü uzaklarda yada yakınında, o bir tek gülüşün için yaşamakta olan biri vardır.
Kim bilir?