Merhaba arkadaşlar,

Öncelikle herkesin razaman bayramını kutlarım. Geçen gün haberlerde sürekli giysi alan, yiyecek alan insanları gösterip duruyorlardı. Hemen aklıma afrika geldi ve içimden “yazık” diye geçirdim. Elimden geldiğince bende somali’ye yardım yaptım ancak yetmiyor, yetmiyor. Biz burada dolmalar, baklavalar, pastalar yerken onlar yiyecek yemek bulamıyorlar. Bu sözü direk söylemek sizlere garip gelebilir ama gerçek bu, açlar.. Biz bayramda ne giyeceğiz, insanlara nasıl güzel görünebiliriz diye paralar harcayıp kıyafetler alırken, onların kıyafet derdi olmuyor. Nedeni ise kuralık.. O sıcak havada üstlerine birşey giymemelerini zaten kafalarına takmıyorlar, sadece açlar ve yemek, su istiyorlar.. Tüm dünya olarak her ne kadar yardım yapılsa da neden bu sorun çözülebilmiş değil anlam veremiyorum.

İnternette bu konuyu düşünerek gezerken gözüme tamda afrika ile ilgili şiirler göründü. Afrikalı çocukların ağzından yazılmış gibi görünen yazılar başka şairler tarafından yazılsa da bence tam olarak o çocukların içinden geçeni ancak söylemediklerini barındırıyor bence..

Merhaba, ben afrikalı çocuk.
5 yaşındaki kardeşimi kaybettim geçen gün.
Aslında binlerce insan kaybetti,
Kimi annesini, kimi abisini..

Sizler, hergün yeni bir şarkıyla büyürken,
Ben, açlık çığlıklarına eşlik ediyorum.
Tatlı uykunuza farklı masallarla dalarken,
Benim masalımın adı hep aynı.
” Açlık “

Burada zaman kavramı yemek dağıtıldığı andan ibaret.
Bulduğum bir poşetle yemek almaya gidiyorum ve ;
Yemeğim bittiğinde, benim için günde bitiyor.
Uyuyarak açlığımı hissetmemeye çalışıyorum..

Yardım getirenler, bize dokunmuyor..
Neden anne ? diyorum.. Siyah olduğumdan mı ?
Onları kirletmemden mi korkuyorlar ?
Sen söyle beyaz çocuk, annem ağlıyor..
Neden ?

Kiminiz yeni bir ayakkabıya, kiminiz farklı bir kıyafete ihtiyaç duyarken,
Ben tabağınızda arta kalan yemekleri istiyorum.
Ayakkabı ve kıyafet,
Karnımı doyurmuyor.
Utanıyorum..

Sizlerin açlıktan öldüğünü hiç duymuyorum.
Siyah bedenlere sahip olmanın bir cezası mı bu açlık ?
Veya dinlediğimiz tek melodi feryatlar olmak zorunda mı ?
Anlamıyorum.

Beyaz olmak istemiyorum.
Hergün yemekleri çöpe dökerek ziyan etmeyi,
Beğenmediğım kıyafetlere başkalarının ihtiyacı olduğunu bile bile,
Yeni kıyafet almayı,
Benimkinden daha pahalı ayakkabı giyiyor diye,
Ayakkabım eskimeden daha pahalısını istemeyi,
Kendime ait, rahatça uyuyabileceğim bir yatağım varken,
Bilerek uykusuzluk kalmayı,
Yani;
Beyaz çocuk gibi yaşamayı istemiyorum.

Burada ölenlerin bir mezarı bile yok.
Kayıtlara geçmemiş yüzlerce ölü..
Her saniye yenileri ekleniyor ve ben ;
Çok korkuyorum.

Söylediklerime kulak verin.
Eğer imkanınız varsa kardeşlerinizi öpün!
Çünkü ben,
Buram buram ölüm kokan kardeşimi,
Öpmekten vazgeçmiyorum.

Ve ben, yavaş yavaş ölüyorum..
Sizler;
Ekmeğinizi yarım bırakmaya devam edin..

Bu şiiri aslında hiçbir bayram unutmayın. Sadece afrika değil, ülkemizde de açlık çeken, yoksulluk çeken milyonlarca kişi var. Eğer bunları düşünmezseniz birgün onlar gibi olabilir, sizde fakirlik çekebilirsiniz.

Bu kadar söze rağmen hala “Ben çekmem, durumum iyi” diyorsanız söyleyecek tek sözüm var size “Ateşş seni Çağırıyooo!“